Jazz Jantar Festival: Marcin Masecki, Lotto

Marcin Masecki / Mazurki / premiera

Najnowszy projekt solowy Marcina Maseckiego poświęcony jest polskiej muzyce ludowej. Sama materia zajmuje Maseckiego już od paru lat (vide Polonezy, nagrodzona Paszportem Polityki, orkiestra grająca autorski zestaw tańców narodowych), natomiast pomysł na solową płytę z wariacjami na temat mazurków zrodził się w wytwórni For-Tune w połowie 2014 (przy piwie i papierosie). Podobnie jak na poprzedniej płycie Scarlatti, Masecki zestawia dwa instrumenty, które oficjalnie są tym samym instrumentem – pianino akustyczne i cyfrowe. Różnica między nimi jest minimalna (tym mniejsza im lepszej jakości symulator elektroniczny), a jednak jest. Płyta ukaże się w lutym 2015 roku.

Marcin Masecki – rocznik 1982, pianista, absolwent Berklee College of Music w Bostonie. Gra jazz i muzykę poważną. Współpracował i współpracuje z takimi artystami, jak: Tomasz Stańko, Michał Urbaniak, Wojciech Waglewski, Macio Moretti, Raphael Rogiński. W 2012 wydał album Die Kunst der Fuge. Jest to autorska, także w kwestii techniki nagrania (Sztukę fugi Masecki zarejestrował na dyktafon), wersja niedokończonego dzieła Bacha – celowo „brudna” brzmieniowo i choćby przez to prowokacyjna, uznana jednak przez wielu krytyków za wydarzenie roku. We wrześniu ubiegłego roku ukazała się płyta jego sekstetu Profesjonalizm. Nominowany do Paszportów Polityki za 2012 rok za to, że jako błyskotliwy pianista i kompozytor erudyta z humorem, inteligencją i bezczelnym wdziękiem wywraca i przedefiniowuje muzyczne kanony.

Nominujący go do Paszportów Grzegorz Brzozowicz uzasadniał: wymyka się wszelkim kategoryzacjom, gra jak żaden inny pianista, co dotyczy zarówno improwizacji, jak i odtwarzania partytury. Kochają go inienawidzą jazzmani oraz awangardziści, a on nic sobie z tego nie robi i uwielbia przebywać w Buenos Aires, a Rafał Księżyk pisał: najwyższa pora docenić największy talent polskiego jazzu ostatnich lat. (…) Masecki prezentuje się jako błyskotliwy pianista i kompozytor erudyta, który z humorem, inteligencją i bezczelnym wdziękiem wywraca i przedefiniowuje muzyczne kanony.

Masecki jest dyrektorem pierwszej edycji WOR (Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej), oraz członkiem międzynarodowego zespołu Paristetris. Jego ostatni projekt to Polonezy – 10-osobowa orkiestra dęta grająca polonezy własnego autorstwa. Jego równoległą pasją jest muzyka klasyczna, którą gra w nietuzinkowy sposób (nietuzinkowe miejsca, nietuzinkowe instrumenty, nietuzinkowa interpretacja).

Lotto / Ask The Dust

Łukasz Rychlicki – guitar / Mike Majkowski – double bass / Paweł Szpura – drums

Choć muzyka na „Ask the Dust” jest w stu procentach improwizowana trio naturalnie ciąży w stronę kompozycyjnych szkiców. Może to miks, instrumentarium lub doświadczenia Rychlickiego w rockowym Kristen, grunt, że Lotto ma ewidentny posmak jakiejś mrocznej, znudzonej americany („Angels of Darkness…” Earth) tudzież wykręconego, minimalistycznego post-rocka (patrz: Grubbs, O’Rourke, Pajo). Lotto miało być również wyrazem znudzenia totalną abstrakcją, co widać po całość „Gremlin-Prone”, które hipnotyzuje powtarzanym motywem wzbogaconym zresztą o dograne później pianino. Nie jest to jednak materiał nadto uładzony czy oszlifowany. Następne w kolejności „Lense” to opowieść z gatunku patologicznych: perkusyjnej kawalkadzie towarzyszy tu gitara, która może przypominać soniczny radykalizm samego Ribot. W rezulatcie „Ask the Dust” to materiał zaskakująco zwarty jak na improwizatorów, ale nie spętany jakąś konwencją czy konceptem. Luźny jam albo ostry przelot. Choć, zważywszy na klimat nagrań, nie po bezchmurnym niebie.

Jan Błaszczak | jazzarium.pl

Gitara, kontrabas, perkusja. W grze Rychlickiego – dysonansowej, ale bardzo zniuansowanej dynamicznie – słychać tu momentami klimat zniekształconego amerykańskiego folku, który dociążają i wyprowadzają poza konwencję partie Majkowskiego, Szpura uzupełnia całość stylem gry dość swobodnym, choć próbuje też co rusz wciągnąć pozostałych w jakiś mocniejszy groove. Udaje się to parokrotnie, każdorazowo dając twardszy punkt zaczepienia w śledzeniu improwizacji. Ma więc ten album cechy niezłej płyty komponowanej, a jednocześnie daje przyjemność wynikającą z błądzenia, której nie zmniejsza wielokrotne słuchanie płyty.

Bartek Chaciński | „Polityka”

Paweł Szpura i Mike Majkowski spotkali się razem w zespole Mikołaja Trzaski. Wpadli wtedy na pomysł założenia zespołu, który pomógłby im oderwać się od typowej współczesnej improwizacji. Do zespołu zaprosili Łukasza Rychlickiego z którym Paweł Szpura grał wielokrotnie w duecie. Pierwszy koncert zagrali ze sobą pod koniec 2012 roku i był to równocześnie początek zespołu Lotto. Ich muzyka zawiera elementy rocka, improwizacji, country i noise. Debiutancki album Ask the Dust ukazał się na winylu grudniu 2014 roku nakładem Lado ABC.

Paweł Szpura – perkusista, w którego grze można usłyszeć inspiracje perkusją czarnej i arabskiej Afryki, tradycje tureckie, a także nawiązania do amerykańskich perkusistów rockowych z lat 60. i 70. Szpura operuje tymi stylistykami z niezwykłą lekkością, zaskakując słuchacza rozwiązaniami rytmicznymi lub wprowadzając go w głęboki trans, to sprawia, że jest kontynuatorem tradycji Eda Blackwella iHamida Drake’a. Gra w takich zespołach jak Hera, Cukunft, Wovoka i Freegate.

Łukasz Rychlicki – gitarzysta, znany głównie jako członek zespołu Kristen, z którym nagrał pięć płyt. Jego styl gry jest trudny do zdefiniowania, porusza się na granicy ustalonych norm i improwizacji, pomiędzy tradycją wyznaczoną przez takich gitarzystów jak Sonny Sharrock czy Thurston Moore. Razem z Pawłem Szpurą stworzył duet w hołdzie Albertowi Aylerowi w którym muzycy zanurzyli się w ostrym, bezkompromisowym, swobodnym avant-free jazzie, a z bratem Mateuszem Rychlickim tworzy duet Salto.

Mike Majkowski – kontrabasista urodzony w Sydney, obecnie mieszka w Berlinie. Jego rodzina pochodzi z Gdańska Wrzeszcza. Znakomity improwizator, świetnie odnajduje się zarówno w repertuarze jazzowym, jak i eksperymentalnym. Z Mikołajem Trzaską razem z Remontem Pomp nagrali album Złota Platyna. Wcześniej grał z takimi artystami jak: Mike Nock, Bob Mintzer, Kristin Berardi, Jon Rose, Chris Abrahams, Robbie Avenaim. Współzałożyciel Splinter Orchestra, członek Roil, tworzy duet Blip z Jimem Denleyem tworzy duet.