Jantar Jazz Festival: D. & W. Zimpel Bukowski, Jazzpospolita

Festiwal Jazz Jantar

Festiwal Jazz Jantar od wielu lat – jak zawsze – pojawia się w jesiennym kalendarzu imprez. Tak będzie i w tym roku, koncerty odbędą się w dniach 5 – 15.11.2015. Jednak na polskiej scenie jazzowej przez cały rok dzieje się wiele ciekawych rzeczy, pojawiają się nowe płyty i mimo tego, że w listopadzie zapraszamy publiczność na porządny maraton muzyczny, to i tak nie jest możliwe pokazanie wszystkiego, co chcielibyśmy pokazać. Marzec będzie więc okazją do nadrobienia tych zaległości i zaprezentowania premierowych wykonań

Dominik Bukowski & Wacław Zimpel / Lignum Sonos

Dominik Bukowski: > „Lignum Sonos” to muzyka, która inspiracje czerpie z drzew, z ich bogactwa i tajemnicy, ‚,dźwięki drzewa” to chęć zwrócenia uwagi na fakt jak wiele im zawdzięczamy. „Lignum Sonos” to szeroko rozumiana improwizacja, która czerpie pełnymi garściami z muzyki etnicznej.

Dominik Bukowski – wibrafonista, kompozytor, absolwent Katowickiej Akademii Muzycznej (Wydział Jazzu i Muzyki Rozrywkowej). Zdobywca indywidualnego wyróżnienia na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Jazzowych w Gdyni (1999) oraz zwycięzca konkursu Bielskiej Zadymki Jazzowej 2002. Od 2003 zajmuje II miejsce w kategorii wibrafon roku w ankiecie Jazz Forum. Nagrał ponad 30 płyt. Jego album Projektor znalazł się w pierwszej dziesiątce najlepszych płyt 2005 roku według miesięcznika Jazz Forum, zaś Vice Versa została nominowana do nagrody Fryderyki 2010. Jako sideman został wyróżniony Złotą Płytą za album Melisa Przemka Dyakowskiego, której producentem był Leszek Możdżer. W 2013 album Kropla słowa Krystyny Stańko, do której Bukowski skomponował większość materiału muzycznego, został Płytą Roku według czytelników Jazz Forum. Współpracował i nagrywał z takimi muzykami jak: Tim Hagans, Cikada Quartet, Brian Melvin, Janusz Muniak, Leszek Możdżer, Piotr Wojtasik, Maciej Sikała i inni. Koncertował w większości krajów europejskich.

Wacław Zimpel – klasycznie wykształcony klarnecista oraz kompozytor. Największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur. W swoich kompozycjach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji. Jest liderem polskiego zespołu Hera, polsko-niemieckiego Wacław Zimpel Quartet, hindusko-polskiej formacji Saagara, osadzonej w tradycji muzyki karnatyckiej oraz warszawskiego nonetu ToTu Orchestra. Współtworzy Resonance, orkiestrę Kena Vandermarka. Współpracuje również z: Hamidem Drakiem, Joe McPhee, Mikołajem Trzaską, Michaelem Zerangiem, Klausem Kugelem, Christianem Ramondem, Ghiridarem Udupą, Stevem Swellem, Bobbym Few, Markiem Tokarem czy Perrym Robinsonem. Jest najmłodszym laureatem Nagrody Artystycznej Miasta Poznania. Jego Wacław Zimpel To Tu Orchestra – Nature Moves znalazł się na wysokiej pozycji w licznych niezależnych notowaniach „najlepszy album jazzowy 2014 roku”.

Nazwisko Zimpla wpisuje się w listę europejskich jazzmanów takich jak, Surman, Sclavis czy Trovesi, którzy dali nowe życie klarnetowi basowemu, kontynuując tradycję Dolphy’ego.

Francesco Martinelli | pointofdeparture.org

Jazzpospolita / Jazzpo!

Muzyka polskiego kwartetu Jazzpospolita kojarzy mi się z muzyką szwedzkiego tria e.s.t. z tragicznie zmarłym liderem, pianistą Esbojörnem Svenssonem na czele. Perkusista Wojtek Oleksiak, basista Stefan Nowakowski, pianista Michał Załęski i gitarzysta Michał Przerwa-Tetmajer mają talent do melodyjnych kompozycji i tak jak Szwedzi potrafią przedstawić je w atrakcyjnej dla słuchaczy formie.

Marek Dusza | „Rzeczpospolita” / 7.11.2014

Jazzpospolita po raz kolejny ujawnia talent do tworzenia pomysłowych i zapamiętywanych motywów, na nowej płycie nie skręca radykalnie w nowe strony, tylko rozwija swój oryginalny pomysł na muzykę, trzymając przy tym równy poziom w zasadzie wszystkich nagrań. Transująca sekcja rytmiczna + nostalgiczna gitara + dopełniające wszystko wyważone klawisze = szaleństwo i elegancja.”

Bartek Woynicz | nowamuzyka.pl

Jazzpospolita – niczym kot Schrödingera – to jednocześnie jazz i niejazz. Ta niejazzowość właśnie jest w Jazzpospolitej największym atutem, kluczem otwierającym furtkę do innych muzycznych światów. Pięć lat temu obok debiutanckiej płyty zespołu Polished Jazz leżały na moim biurku albumy Contemporary Noise Sextet, Pink Freud czy też Chromosomos. Dziś zagalopowałam się w bardziej ortodoksyjne rejony jazzu, jednakże z wielką chęcią wracam do nowych produkcji tej grupy.

Jazzpospolita od zawsze kojarzyła mi się jako dostępna dla szerszego grona odbiorców grupa i to bodaj jej największa zaleta. W „Weekendzie” Godarda pada jedno zabawne zdanie: „Muzyka dzieli się na taką, której słuchamy i której nie słuchamy”. Najnowszą płytę Jazzpospolitej z całą odpowiedzialnością mogę polecić osobom jazzu słuchającym, jak i niesłuchającym, bo „Jazzpo!” to album niezwykle wielowątkowy.

Milena Fabicka | jazzarium.pl

20 października 2014 Jazzpospolita wydała czwarty album Jazzpo!

Jazzpospolita w ciągu pięciu lat wydał trzy płyty i zagrał około 150 koncertów w Europie i Polsce. Działając w niezmienionym czteroosobowym składzie – gitara, bas, klawisze, perkusja – wypracował własne, rozpoznawalne brzmienie i zdobył liczną grupę fanów. W 2010 wydali swój debiutancki album Almost Splendid. Nad ostatecznym brzmieniem krążka czuwał Marcin Cichy z uznanego nu-jazzowego duetu Skalpel. Recenzent „Gazety Wyborczej” napisał: świetna pozycja i dla wielbicieli rodzimego nu jazzu, i dla rozglądających się za czymś bardziej ambitnym fanów niezależnego rocka.

Drugi album Impulse pokazał inne oblicze Jazzpospolitej, znacznie bardziej rozimprowizowane, niespokojne i psychodeliczne. Od początku istnienia Jazzpospolita chętnie eksperymentowała z klubową elektroniką, wydając na płytach remiksy swoich utworów przygotowane przez ciekawych producentów. Po intensywnej trasie koncertowej w 2012 roku ukazał się trzeci album zatytułowany Repolished Jazz, wydany w nietypowym formacie podwójnej epki. Pierwsza strona płyty zawiera sześć remiksów, a druga reedycję niewydanej wcześniej oficjalnie epki z 2009 roku.

W 2013 dzięki współpracy z wytwórnią Audiocave Jazzpospolita wydała wszystkie dotychczasowe albumy na płytach winylowych. Instrumentalny i transowy charakter muzyki grupy od początku budził też skojarzenia z kinematografią. Znalazło to odbicie w plastycznych, filmowych teledyskach do utworów László And Cousins i Czerwona Flaga (ale ja się kąpię). Ponadto w 2011 roku zespół zdobył przyznawaną przez widzów nagrodę na IX Święcie Kina Niemego za najlepszą muzykę graną na żywo do wyświetlanego obrazu.